دوش

دوش ديدم که اجانب به در خانه زدند
کيرشان را به به دم رهبر فرزانه زدند

کيرها با دو پر و بال مجهز بودند
لشکری بود که بر امت بی خايه زدند

يادش ازعهد شباب آمد و لذت می برد
رحمتی را که به پيرانه به پيرايه زدند

خوش خوشش آمد و تکبير دمادم می گفت
کز چه اين مائدهء لطف خدا مايه زدند

کيرها در دهنش چون رطب شيرين بود
به به ش بود که بر رطب ما خامه زدند

تا بگايند همه ايل و تبارش را نيز
خيمه را در بر طوبی همه در سايه زدند

جهل اين امت نادان همه را عذر بنه
خانهء دين ز خريت همه بی پايه زدند

فهم چون بار خرد را نتوانست کشيد
مفت گفتند و سخنها همه بی مايه زذند

باور خر چو پيازی است که با بی مغزی
لايه بر لايه نهادند و بر لايه زدند